Σποτ ΚΕΘΕΑ Ιούνιος 2012

Επίσκεψη στο Ε.Κ.Κ.Ν.Α.

 Την Παρασκευή 25/5 πήγαμε με το Κ.Ε.ΦΟΙ Παντείου στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Ήμασταν 4 κοπέλες και 1 αγόρι.

Φτάσαμε στις 11.30. Άνοιξε η μπλε πόρτα και μας υποδέχτηκε ένας αστυνομικός-φύλακας. Αφήσαμε τα πράγματα που είχαμε φέρει για τους κρατούμενους στην πύλη για να τα ελέγξουν. Μαζί μας είχαμε μόνο τις ταυτότητές μας που τις αφήσαμε στο φυλάκιο. Ο αστυνομικός μας έδωσε να καρφιτσώσουμε στις μπλούζες μας καρτελάκια που έλεγαν: «Επισκέπτης». Έπειτα μας έλεγξε έναν έναν με τον ανιχνευτή μετάλλου.

Η Κοινωνική Λειτουργός ήρθε και μας συνόδεψε στα γραφεία της Κοινωνικής Υπηρεσίας. Συστηθήκαμε και τις κάναμε κάποιες ερωτήσεις για το τι να προσέξουμε. Ένα από τα πράγματα που μας είπε είναι πως οι κρατούμενοι στον Αυλώνα έχουν ηλικίες 15-21 ενώ σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις μπορεί να μείνουν μέχρι τα 25. Στη συνέχεια μας οδήγησε 3-4 πόρτες πιο δίπλα, στον ίδιο διάδρομο, εκεί όπου θα γινόταν το επισκεπτήριο.

Η αίθουσα είχε μέγεθος μικρού δωματίου. Στη μέση είχε έναν μακρύ άσπρο πάγκο που στη μέση του το χώριζε ένα χαμηλό plexiglass. Καθίσαμε από τη μία μεριά σε 5 καρέκλες. Κάποια στιγμή πέρασε και μας χαιρέτησε η διευθύντρια των Φυλακών, η οποία μας είπε να περάσουμε μετά απ’ το γραφείο της. Η πόρτα της αίθουσας έμεινε ανοιχτή μέχρι να φύγουμε. Εντύπωση μου έκανε πως κρατούμενοι διέσχιζαν ασταμάτητα τον διάδρομο. Ύστερα από αρκετή ώρα ήρθε ο φύλακας με τους κρατούμενους.8 άτομα ηλικίας 17-24 ετών βρίσκονταν πλέον απέναντί μας. Η συζήτηση άρχισε αμέσως. Συστηθήκαμε, είπαμε που σπουδάζουμε, τους ρωτήσαμε αν πηγαίνουν σχολείο, από ποιες περιοχές είναι…

Από τους 8 ο ένας ήταν αναρχικός και πολιτικός κρατούμενος, ο άλλος είχε διαπράξει ληστεία, ενώ οι υπόλοιποι ήταν μέσα για ναρκωτικά, όπως και η πλειοψηφία των ανήλικων κρατουμένων. (κάποιοι για χρήση και μεταφορά, άλλοι για μεταφορά και κατασκευή)

Ο αναρχικός μας ρώτησε γιατί πήγαμε. Τους είπαμε ότι μαζέψαμε κάποια πράγματα, πήραμε έγκριση από την Κοινωνική Υπηρεσία Αυλώνα και σκεφτήκαμε να κάνουμε επισκεπτήριο για να μιλήσουμε  μαζί τους. Τους άρεσε που δεν πήγαμε μέσω της σχολής ή μέσω κάποιου καθηγητή (για κάποια εργασία). Ακόμα, ρώτησε αν θα πάμε σε άλλες φυλακές και του απαντήσαμε πως «ναι μάλλον θα πάμε». Από τη μεριά μας τους ρωτήσαμε πως τους φαίνεται αυτή η πρωτοβουλία μας, αυτή η κίνησή μας. Ήταν πολύ θετικοί όλοι, η πρώτη απάντηση που πήραμε ήταν: «Θα ήμασταν στα κελιά και θα βαριόμασταν, ενώ τώρα μιλάμε εδώ μαζί σας». Μας είπαν να ξαναπάμε.

Το επισκεπτήριο κράτησε 1 ώρα. Το κλίμα γενικά ήταν εύθυμο και από τις δύο μεριές. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως θέματα/γεγονότα που ήταν πολύ στενάχωρα/αρνητικά/θλιβερά/επίπονα γι’ αυτούς, τα μετέφεραν εύθυμα, με γέλια, πλάκες, ακόμα και με πειράγματα μεταξύ τους.

Όλοι μας είπαν πόσο σκληρή είναι η δικαιοσύνη (όσον αφορά τις ποινές), και πως πολλές φορές η διαδικασία δεν ακολουθείται. Μάθαμε πως η ισόβια ποινή για τους ανήλικους είναι τα 10 χρόνια. Βέβαια η ποινή μπορεί να μειωθεί αν το άτομο πηγαίνει σχολείο, καθώς μία μέρα σχολείου μειώνει κατά δύο μέρες την ποινή τους. Επίσης, η ποινή μπορεί να μειωθεί και με την εργασία στο μηχανουργείο της φυλακής, που εκεί τους μαθαίνουν και κάποιες τέχνες όπως υδραυλικός. Σε αυτή τη περίπτωση 23 μέρες δουλειάς ισούται με 1 μήνα μείωσης της ποινής.

Γενικά η συζήτηση κυλούσε ελεύθερα. Προτιμούσαμε να κάνουμε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου για να μην αισθανθούν πως μελετάμε/εξετάζουμε τις υποθέσεις τους και για να μην φανούμε περίεργοι.

Γενικότερα, φάνηκε πως τα παιδιά ήθελαν να μιλήσουν. Μας έδειξαν πως ένιωσαν όμορφα που είχαμε πάει εκεί γι’ αυτούς. Η επίσκεψη κύλησε πολύ καλά και ένας πολύ σημαντικός παράγοντας σ’ αυτό ήταν πως τα δύο παιδιά, από την ομάδα των 5 ατόμων που ήμασταν, είχαν ξανακάνει επισκεπτήριο με έναν αντίστοιχο τρόπο, οπότε ήταν πιο άνετοι, πιο προετοιμασμένοι, μας είχαν δώσει μία πρώτη εικόνα για το τι θα συναντήσουμε (εννοώ για την όλη διαδικασία), συνεπώς και οι υπόλοιποι θεωρώ πως νιώθαμε μία παραπάνω σιγουριά και ασφάλεια.

Ο φύλακας ήρθε και μας είπε: «5 λεπτά ακόμα, αν και ο χρόνος έχει ήδη περάσει». Τα 5 λεπτά φύγανε αέρας! Τους χαιρετήσαμε, τους ευχαριστήσαμε και τους είπαμε καλή επιτυχία για τις εξετάσεις του σχολείου. Από την πλευρά τους, μας είπαν να ξαναπάμε και μας χαιρέτησαν.

Η αίθουσα άδειασε. Σηκωθήκαμε και πήγαμε στο γραφείο της Κοινωνικής Υπηρεσίας. Ευχαριστήσαμε, χαιρετήσαμε και φύγαμε. Έπειτα περάσαμε από το γραφείο της διευθύντριας, μας είπε πως κάνει καλό στα παιδιά που πήγαμε και να ξαναπάμε. Μας ευχαρίστησε, μας χαιρέτησε, ανταποδώσαμε και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο χωρίς συνοδεία.

Πήραμε τις ταυτότητές μας, χαιρετήσαμε…

Η μπλε πόρτα έκλεισε πίσω μας. Βρισκόμασταν πλέον έξω.